Synagogi Pragi

Synagoga Staronowa

Znana jako najstarsza synagoga w Europie. Budynek ten datuje się na XIII wiek i był w pewnym momencie głównym miejscem kultu społeczności żydowskiej. Oprócz bycia ważnym miejscem, jest to również jeden z najpiękniejszych budynków w Pradze. Budynek posiada salę podzieloną przez dwa rzędy filarów, powyżej których spoczywa wyjątkowe pięciożebrowe sklepienie. Ambona stoi w centrum synagogi za żelaznymi kratami z XV wieku. 

Jest otoczona również ławkami dla wysokich członków społeczności żydowskiej. Jedno z miejsc jest zaszczycone gwiazdą Dawida, gdzie powiedziane jest, że siadał legendarny rabin Low. Pięć ksiąg Mojżesza, znane jako Tora spoczywa w bimie, która jest zwrócona na wschód. Budynek nie zawsze był taki, jak jest dzisiaj. W XIV wieku, przedpokój był dodany skarbcowi mieszkaniowemu dla celników. Aby przejść z holu do sali głównej trzeba przejść pod reliefem złożonym z liści i winogron. Dwanaście gałęzi symbolizuje dwanaście pokoleń Izraela wyrastających z jednego krzewu. Synagoga jest również domem dla licznych legend i jest jedyną synagogą w Pradze, gdzie nadal mają miejsce nabożeństwa.

Synagoga Wysoka

Położona naprzeciwko Synagogi Staronowej, została zbudowana w tym samym czasie, co Żydowski Ratusz pod koniec XVI wieku. W pewnym momencie oba budynki zostały połączone dzięki wejściu na pierwszym piętrze, ale zostało ono zamurowane pod koniec XIX wieku. Jest ona również wykorzystywana jako miejsce spotkań członków społeczności żydowskiej, ale teraz jest wykorzystywana jako hol goszczący wystawę tekstyliów z Muzeum Żydowskiego.

Synagoda Klausa

Ta synagoga to budynek publiczny, który dostał swoją nazwę od trzech mniejszych budynków zwanych Klausami, z których jest wykonana. Jeden z tych budynków mieścił słynną Szkołę Talmudyczną, drugi był synagogą, a trzeci szpitalem. Wnętrze budynku wykonane jest z przepięknych sztukaterii i zawiera cylindryczne sklepienie z czterema parami lunet. Dziś synagoga gości wystawę druków i rękopisów hebrajskich śledzących historię Żydów w Europie przez całą drogę powracając do średniowiecza. Istnieje wiele legend wokół budynku, w tym jedna, który mówi, że aniołowie nosili kamienie, które składają się na budowę i chronią ją od tego czasu, ponieważ przetrwała dwa pożary.

Synagoga Pinkasa

Nazwana dla rabina, który ją założył. Ta synagoga pochodzi z XV wieku. Dziś jest dedykowana czeskim i morawskim żydowskim ofiarom holokaustu. Wnętrze zawiera nazwiska 77 297 osób, które zginęły z rąk nazistów. W ciągu swojego życia, budynek został przebudowany kilka razy z powodu wielu powodzi.

Synagoga Maisela

Ta synagoga została zbudowana przez Mordechaja Maisela jako prywatne miejsce kultu. W tym czasie Maisel był szefem gminy żydowskiej i w efekcie otrzymał specjalne pozwolenie na budowę synagogi przez imperatora. Ponieważ Maisel był jednym z najbogatszych ludzi w tamtym czasie, nie tylko zbudował synagogę, ale także utorował ulice miasta żydowskiego i rozbudował szpital. W pewnym momencie była to największa synagoga w Pradze, ale swój aktualny wygląd uzyskała po liftingu w XIX wieku. W czasie, gdy region był pod okupacją hitlerowską, synagoga przechowywała skradzione mienie żydowskie, a dziś mieści wiele obiektów z muzeum żydowskiego.

Stary Cmentarz Żydowski

Znajdujący się obok synagogi Klausa jest bardzo ważny, ale nie wiadomo dokładnie kiedy powstał. Cmentarz jest obecnie zamknięty, ale najstarsze nagrobki pochodzą z 1439 i jest to również miejsce spoczynku Avigdora Kara, który żył do roku 1389. Od tego czasu był wykorzystywany  aż do 1787 roku. Ponieważ gmina żydowska miała tylko jeden cmentarz do używania, jego miejsca szybko zostały zajęte i Żydzi musieli rozpocząć grzebanie ludzi na górze innych, warstwami na sobie. Obecnie szacuje się, że istnieje 80 000 grobów w dwunastu warstwach, w sumie dwanaście tysięcy nagrobków. Wiele z tych nagrobków nie tylko pokazuje nazwisko zmarłego, ale także dzieli się pewnymi faktami o nim. Wiele z nich ma emblematy symbolizujące różne klany zawodów i nazwiska. W przeciwieństwie do innych cmentarzy żydowskich, ten posiada płaskorzeźby przedstawiające ludzkie postacie. Nie są one częste ze względu na święte prawo, które mówi, że wizerunek ludzi jest arogancką próbą naśladowania dzieła Bożego. W rezultacie, istnieje kilka niedoskonałości, które pozwoliły artystom ominąć prawo.